Ik ben Amalia...of toch Mila?

Hawoefies! Ik ben Mila..of eigenstlijk..ik ben nú Mila, maar ik ben geboord als Schylger Bamses Ana Amalia, dus eigenstlijk was ik een prinsesje. Toen ik bij mama Bamse weg ging, ging ik heelstemaal in Maastricht wonen. Ik blaf dus met een zachte G. Maar het ging niet zo goed met mijn baas en vrouwsel. Mijn vrouwsel ging ergens anders wonen en was alletijd heel verdrietselig. Op een dag ging de bel en toen stond opeens mijn mama Bamse op de stoep en mijn zusje Nuka en tante Galynn. En ik mocht mee in de auto, heelstemaal weer naar de oude roedel toe. Ik kreeg een soort vakansel zeiden ze.
Het was zo fijn weer in mijn oude roedel! Ik heb ook nog gelosjeerd in de bij-roedel. Hier woont mijn zusje Akka en ik bleek er nog een zusje bij te hebben gekregen, Boosje. Wat hebben we geblaft en gespeeld met z'n allen.

Maar roedelmoeder zei dat het enkel een vakansel voor mij was, omdat ik wat droefselig was en ik was ook wat te dikkig. Ik ging niet meer terug naar mijn oude huis, omdat mijn vrouwsel niet meer voor mij kon zorgen. En ik kreeg ook een nieuwe naam, Mila. Maar roedelmoeder noemde me altijd Mielemuis.

Vorige week kwamen er mensen in onze roedel op bezoek. Ze waren heel liefselig voor me. Gelukkig maar, want zij zijn mijn nieuwe baas en vrouwsel. Ik woon nu in Enschede en ik heb het hier ook naar mijn zin hoor. En ik weet zeker dat het nu niet zo lang duurt voor ik mijn mama en zusjes weer zie, want we gaan vast wel eens bij elkaar op viesietsel en ik hoop dat ik nog eens op het strand mag speleren.

Schylger, Limburgse, Twentse pootsels van Mila!

Vakansel!

We zijn weer terug van de Zweterige E-landen. Het was weer zo blaffen! Dit was ons losjeerhuis....Nee hoor, dat is maar een grapsel, want hier hadden we nooit ingepast alstemaal. We hebben maar één e-land gezien, maar wel veel reesels en boomkonijnen en ook vossen. Tante Galijn is ook net een vos. En we hadden ook een heelste grote buurhond...
Dit was 'm en ik denk dat hij een beetje verliefselig op ons was. Ik vond hem ook wel een beetje engig, maar gelukkig joeg tante Galynn hem gewoon weg.

Vakantiepootjes van Nuka.

Wedstrijdbehendseligen!

Hawoefffff!!!

Hier Vlaamse Balto weer eens efkes. Zoals jullie zien ben ik hartstikkeme trotsel op mezelf. Niet alleen omdat ik met zo'n stoerselige rugzak op vakansel heb gevierd in het Zwitserige land, maar vooral omdat ik voor de vakansel toch nog maar mooi even mijn behendseligheidsdiploomsel heb gehaald. Knap hé?

Ik heb heelste goed mijn best gedaan en nu mag ik wedstrijden lopen en dat lijkt me heel plezant.

De vakansel was heel erg leuk, zelfs met sneeuwsels en bergen, maar ik hoop wel dat ik de volgende vakansel een klein broersel heb die ook mee kan, dan kunnen we samen speleren.

Stoere poot van Balto!